Księga I rozdział II

Obudziłam się, powoli zaczęłam otwierać oczy , wszędzie było bardzo jasno do rąk miałam przypięte jakieś rurki które były przypięte do różnych woreczków z jakimiś płynami. Byłam podłączona także do jakiejś aparatury która badała moje czynności życiowe (chyba tak to się nazywa). Jestem w skrzydle medycznym w jednej z sali z jednym łóżkiem moim. Jest tu jedno okno, telewizor, dwa krzesła, oczywiście łóżko na którym leże i drzwi. Drzwi nagle się otworzyły do pokoju wszedł Dymitr.

- Hej - przywitałam się. 

- Hej Jak się czujesz ?- zapytał.

- Nie wiem. Co ja tu robię?

- Leżysz. - No tyle to zauważyłam.

- Zemdlałaś więc przyniosłem cię tutaj.

- Ale  co się dzieje?

- Zostałaś przebadana. Faktycznie jesteś w ciąży. W dodatku masz urodzić bliźniaki. Po za tym ciąża jest zagrożona więc kolejne 8 miesięcy spędzisz na odpoczywaniu. Ale na początek zostaniesz tu parę dni gdyż lekarze chcą zrobić badania.

- Aha dobra fajnie. Tylko że, ja nie wytrzymam tak długo na odpoczywaniu.                                              - Będziesz musiała. Przy okazji badań lekarz powiedział że, jest możliwość zrobienia testów na ojcostwo.

- czyli mi  nie wierzysz?

- To nie kwestia wiary. Tylko dobrze wiesz, że to niemożliwe. Zawsze nam mówiono, że dwa damipry nie mogą mieć dzieci.

- A co jeśli jakimś cudem to nie będzie twoje dziecko. nie mówię, że tak jest bo nigdy cię nie zdradziłam.

- Nie wiem, zobaczymy. Ale to nie jest jedno dziecko tylko bliźniaki mówiłem ci już.

-  Kurczę byłam za bardzo zaślepiona tymi 8 miesiącami aby doszło do mnie, że to  bliźniaki. Co ja teraz zrobię?

- Nie wiem co ty zrobisz. Ja wiem tylko co my zrobimy. Będziemy się cieszyć.

- Będziesz się cieszył nawet jeżeli to nie będą twoje dziecko? Przepraszam dzieci.

- A mam inny wybór. Kocham cię Roza. Nic na to nie poradzę - podszedł do mnie i usiadł na brzegu łóżka.

- Ja też cię kocham - powiedziałam przytulając się do niego.

Wtedy otworzyły się drzwi i do sali wbiegła Lissa.

- O matko Rose co się stało dopiero dowiedziałam się  , że tu leżysz.

- Spokojnie Lissa. Nic mi nie jest. Resztę może opowie ci Dymitr - I w taki oto sposób kolejne kilka minut Dymitr opowiedział wszystko Lissie. Aż coś do mnie dotarło.

- Ile ja tu już jestem?

- Od 48 godzin.

- Ale co się stało pamiętam tylko że byłam w naszym mieszkaniu, mówiłam ci o ciąży nic więcej nie pamiętam.

- Gdy chciałem wyjść zerwałaś się z kanapy i zemdlałaś. Zaniosłem cię więc tutaj jesteś, przez te dwa dni miałaś robione badania, a ja mogłem sobie wszystko przemyśleć.

- I co sobie tak przemyślałeś?

- Całą to sytuację.

- I do czego doszedłeś?

- Ze cię kocham Roza i jestem gotowy wszystko zaakceptować.

- Ale ja cię nie zdradziłam.

- Wierzę ci ale ciężko mi uwierzyć, że mogli byśmy mieć razem dzieci.

I wtedy sobie przypomniałam o Lissie.

- No tak my tu tylko o mnie. A jak ty się czujesz Lissa?

- Wiesz dobrze powiedziałam już Christianowi, bardzo się ucieszył.

- To się cieszę.