Księga I rozdział IV

Ubrałam się i zarzuciłam katankę aby być pewną, że mój brzuch jest niewidoczny. I wyszłam, zamknęłam drzwi i poszłam na dwór aby się porozglądać. Zobaczyłam jak drzewa zaczęły zmieniać kolory, księżyc prześwitywał przez korony drzew, wiał lekki wietrzyk, kiedy usłyszałam za sobą znajomy głos:

- Witaj little dampir. Dawno cię nie widziałem. Gdzie się podziewałaś?- odwróciłam się i zobaczyłam Adriana.

- Hej, chorowałam trochę.- Ale mnie kusiło żeby nie powiedzieć że będę miała bliźnięta z Dymitrem.

- Zaszła w tobie pewna zmiana.- Otuliłam się bardziej kataną, bo przestraszyłam się ,że coś zauważył.

- Co masz na myśli?

- Twoja aura jest jakby bardziej promienna, ale w inny sposób niż jak przebywasz z Dymitrem.- No tak zapomniałam że Adrian jest przecież użytkownikiem ducha, dzięki czemu może zobaczyć aurę każdego kto żyje. Ten sam rodzaj magii ma zresztą Lissa.

- Może to przez tą chorobę, jeszcze nie do końca jestem zdrowa.- można powiedzieć że nawet go nie okłamałam , jeżeli oczywiście patrzeć z perspektywy, że ciąża jest chorobą.

Rozmawialiśmy dalej gdy usłyszałam znajomy głos.

- Roza co ty tu robisz? Powinnaś odpoczywać.- powiedział Dymitr zbliżając się do nas.

- Nie mogłam już wytrzymać w pokoju.

- Powinnaś odpoczywać, wiesz że nie możesz się przemęczać.- nalegał Dymitr.

- Chyba nie jestem w temacie. O co chodzi?- powiedział nagle Adrian. Całkowicie o nim zresztą zapomniałam.

I wtedy między mną a Dymitrem zapanowała cisza, a między nami przetaczało się milion słów. W końcu Dymitr przerwał ciszę:

- Dowiesz się w swoim czasie.

- Zaczyna mnie to coraz bardziej intrygować. Aura Rose jest jakaś dziwna, teraz jakieś tajemnice.

- No to my już musimy iść.- powiedział mój ukochany.

- Na razie Adrian.

- Na razie Little dampir. Pamiętaj od dzisiaj cię obserwuję.

Gdy odchodziliśmy zapytałam:

- A co ty tutaj robisz , miałeś mieć dyżur?

- Inny strażnik mnie zastąpił. Rose dlaczego wyszłaś przecież wiesz, że musisz odpoczywać.

- Tak wiem i tak długo wytrzymałam w tym pokoju. Czy wiesz jakie to nudne siedzieć w tym pokoju od ponad miesiąca!?

- Tak wiem dlatego mam dla ciebie niespodziankę.- powiedział Dymitr łapiąc mnie za rękę.

- A jaką?- powiedziałam uśmiechając się kokieteryjnie.

-Chciałbym zaprosić cię na kolacje.

- A gdzie pójdziemy na kolację, gdzieś na Dworze?

- Myślałem raczej o czymś po za Dworem.

- Naprawdę?

- Tak ale to jest już niespodzianka.- powiedział całując mnie w nos.

- A kiedy dokładnie?

- Myślałem o tym  żeby jak Dwór będzie dopiero się budził do życia. Bo to będzie na zewnątrz wieczór.

- Muszę się w takim razie wybrać dziś na zakupy.

- Dlaczego?

- Bo nie mam co na siebie włożyć? Jak byś nie zauważył przybyło mi w niektórych miejscach.

- Ale powinnaś odpoczywać.

- Proszę takie małe zakupy, obiecuję że będę się oszczędzała.- powiedziałam uśmiechając się słodko.

- No dobrze ale ktoś musi iść z tobą.

- Lissa pewnie nie będzie miała czasu może Sonia lub Mia?

- Oj Roza co ja z tobą mam.- powiedział kręcąc głową.